اثربخشی زوج‌درمانی هیجان مدار بر تحمل پریشانی زوجین نابارور شهر اصفهان

مقدمه: تحمل پریشانی پایین یکی از مشکلاتی است که ناباروری، بر زوجین تحمیل می‌کند. زوج‌درمانی هیجان­مدار از جمله مداخلاتی است که در سال‌های اخیر در درمان مشکلات روان‌شناختی زوجین نابارور مورد استفاده قرار گرفته است، به همین منظور پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی زوج‌درمانی هیجان­مدار بر تحمل پریشانی زوجین نابارور شهر اصفهان انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی می‌باشد که با استفاده از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوج‌های نابارور مراجعه‍کننده به مراکز ناباروری شهر اصفهان در سال 1394 بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (20 نفر برای هر گروه) جایگزین شدند. هر دو گروه پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) را به عنوان پیش‌آزمون تکمیل کردند. پس از هشت جلسه‌ زوج‌درمانی هیجان­مدار طی چهار هفته، مجدداً پس‌آزمون اجرا شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل تحلیل کوواریانس تک متغیره 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که میانگین گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل از مرحله پیش‌آزمون (37/29)  به پس‌آزمون (13/33) افزایش یافته است، بدین ترتیب این مداخله باعث ارتقای تحمل پریشانی زوج‌های نابارور شده است (001/0 p=). نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه اجرای زوج‌درمانی هیجان­مدار، تحمل پریشانی زوج‌ها را افزایش داده است، این مداخله به منظور بهبود تحمل پریشانی زوج‌های نابارور توصیه می‌شود.